Wanneer raakt Europa’s geduld met Duitsland nou eens op?

Hervormen moet. Maar na het lezen van ‘German Rebalancing: Waiting for Godot?’ van Simon Tilford moest ik ineens heel erg aan Lucas 6, vers 42 denken: ‘Hoe kunt u tot uw broeder zeggen: Broeder, laat mij de splinter uit uw oog halen, terwijl ge de balk in uw eigen oog niet opmerkt; huichelaar’.

Tilford, onderdirecteur van de onafhankelijke Britse denktank Centre for European Reform, schrijft:

'Europe is awash with talk of the need for structural reforms, but little attention is paid to the chronic imbalances in Germany’s economy, which comprise perhaps the biggest structural problem of all. This needs to change for Germany’s sake and for the sake of its trade partners.'...

...Tilford legt het in zijn stuk allemaal nog eens haarfijn uit. Dat Duitsland inmiddels een belachelijk overschot op de lopende rekening heeft van 7,5% van het bbp (fors boven de door Brussel gestelde norm), dat het voor ruim € 200 mrd meer produceert dan consumeert en dat bijna een derde van de in de afgelopen vijftien jaar in het buitenland belegde revenuen verdampt zijn.

Duitsland — Nederland noemt Tilford niet, maar wij zijn de turboversie van de Duitsers — is gaan geloven in een mythe:

'…the German business community and the media were successful in arguing that unless the country did something about its "competitiveness crisis" brought on by excessively high wages and taxes on business, firms would have no choice but to invest elsewhere, especially in the new Eastern European members of the EU.'

Risicoaverse werknemers gingen akkoord met loonmatiging in ruil voor baanzekerheid.

'It also led to the emergence of a large low-wage economy and increased the burden of indirect (or consumption) taxes relative to taxes on income, especially corporate income and profits. Despite private consumption accounting for a lower proportion of GDP, taxes on consumption have risen sharply as a proportion of total taxes.'...

...Wat over het algemeen wordt gezien als een noodzakelijke respons op het verlies aan concurrentiekracht, was volgens Tilford niets anders dan het resultaat van beleidsmakers die een ‘nogal simplistisch versie van supply side economics’ omarmden en daarbij bogen voor de lobby van het bedrijfsleven voor lagere arbeidskosten en belastingen...

...En dus blijft er niets anders op dan ‘good old fashioned’ links beleid. Ik zet het lijstje van Tilford even op een rijtje. De btw moet omlaag, de vermogens-, eigendoms- en winstbelasting fors omhoog.